Νικήτας Κλιντ 69 Raps

 Κιούμπρικ

Φάμπρικες! οχήματα! χρήματα!

Βοσκάω μέσ' στο Ροζγουέλ

Είμαι από χωριό, δεν είμαι `γώ
Το σκάω σκέτο όμως  δεν

Πίνω από μικρός, δεν είμαι `δω
Στρατόπεδο όλη η χώρα

Γκουαντάναμο  πρωθυπουργό
Φωνάζουν τα σκυλιά σου μα δεν τα `χω τα όπλα εγώ
Ανοίγω το ψυγείο για να φύγω, να βγω

Και να πάρω μια ανάσα- Λάσκα
Έχω κι αίμα στη φάτσα- Σάλτσα,

Λας Βέγκας, σκυλάδικο η βάρκα
Κουκαράτσα του Κάφκα

Μένω σε γιάφκα
Από `δω `ναι οι πουτάνες κι από `κει `ναι η πιάτσα
Είδες το τυρί, είδες το χαρτί μα δεν είδες τη φάκα
Είναι τίγκα η pinata-  Σπάσ' τα
Τα μπουζούκια βαράνε την intifada-Κάφ'τα
Παρακράτος η μάκα, κολυμπάνε τα κακά

Για να φάνε τα πάντα
Σκοπευτής στην ταράτσα, σουλάτσα
Σκατό στην κάλτσα

Για την κυράτσα και το μαλάκα
Κάνε μου τράκα

Μια ατάκα για την ατάκα

Τάχα μου , τάχα

Να `χα μονάχα λίγο αγάπη και χρόνο και λίγα φράγκα...

Αφροδίτες

Κοίτα τους όγκους τους αδούλευτους
Χωρίς βαρύτητα αρχιτεκτονική
Δε συγκρατούν τους δορυφόρους τους
Που έχουν απρόβλεπτη τροχιά χαοτική
Κυματοθραύστες κατοικούμενοι
Μπλόκα σε ανθρωποθάλασσες
Την ομορφιά σου αναδυόμενη
Χωρίς αντάλλαγμα τη χάρισες
Σε οποίον αντέχει την νομοτέλεια
Πως υποκύπτουν μονάχα στο νερό
Το αληθινό και η εντέλεια
Στον ανεξέλεγκτο και χείμαρρο καιρό.

Λαξεύονται από το νερό- μέρες και νύχτες
Και περπατάνε στον αφρό - οι Αφροδίτες
Τις φυλακίζουν στο βυθό -μέρες και νύχτες
Μα είναι το φως το φανερό -  οι Αφροδίτες
Γνωρίζουν ακρωτηριασμό- μέρες και νύχτες
Ολόκληρες χωρίς αρμό- οι Αφροδίτες
Δίχως να αλλάξουνε πλευρό- μέρες και νύχτες
Χαμογελούν στον πειρασμό- οι Αφροδιτες

Κυλάω στους δρόμους τους παράλληλους
Που συναντιόνται σε κόμβους νοερούς
Σαν τις σκιές πάνω στους άσπιλους
Και συμπαγείς παλλόμενους μηρούς
Οι αλλαγές έρχονται απρόσκλητες
Όμως το νιόφερτο χρωστάει μιαν αρχή
Απρόβλεπτες και νεοφώτιστες
Καμία δεν έχει παρθενογεννηθεί

 [ Νικήτας Κλιντ, 69 raps]