Μανόλης Αναγνωστάκης

Τώρα πια μιλάμε χωρίς αυταπάτες, χωρίς ηθικο-
λογικές προκαταλήψεις, χωρίς καμιά επιταγή άνω-
θεν ευθύνης - για μια σκέτη αξιοπρέπεια.
Στην οριζοντίωση της εποχής μας να κρατήσουμε
όρθιες ισχνές καλαμιές. Είναι ο πιο αχάριστος και συγχρό-
νως γελοίος - για τους άλλους - αγώνας, γιατί είναι δύσκολο
να φανταστείς τον Δόν Κιχώτη ψύχραιμο, υπολογιστικό,
χωρίς αισθηματολογίες, να γνωρίζει ότι οι ανεμόμυλοι
είναι πραγματικοί και μολοναύτα να τους πολεμά.
Μιλάμε χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς μίσος, χωρίς καν μαχητικότητα.
Επαρχιακοί θεατρίνοι μπροστά σε μιάν άδεια αίθουσα χωρίς
χειροκροτήματα.
  Ο μεγαλύτερος κίνδυνος: ο πειρασμός της έπαρσης,
της περιφρόνησης των πρώην φίλων, των επιδεικτικών χειρονομιών
 αηδίας.
   Η μάχη να δίνεται μετά την αηδία και την επίγνωση
 της ματαιότητας - μη συναντηθείς σε καμιά παρακαμπτήριο μαζί τους.

[ Μανόλης Αναγνωστάκης, Το περιθώριο '68 - ' 69, στιγμή]
Υ.Γ. Φωτογραφία από το poiein.gr