Κωνσταντίνος Βήτα - Στέρεο Νόβα

Τα άδεια χέρια

Στην καρδιά μου διαλύονται τα σύννεφα
Κι η προφητεία μένει σιωπηλή
Σαν νύχτα χωρίς τρένα κι αυτοκίνητα
Έγινα αυτό που κάποτε είχες πει
Με άδεια χέρια γυρίζω στον κόσμο
Με τ' όνειρο που έσβησε η ζωή

Μα αν μ' αγαπούσες λίγο
Θα ήταν πιο μικρή η καταστροφή
Πόσο κοστίζει να είσαι νέος
Κι ελεύθερος με αναστολή;

Μ' αυτές τις ενοχές σαν δαχτυλίδια
Με όλους τους νόμους που έχω σπάσει από καιρό
Μια νύχτα μεγαλώνει τα λουλούδια
Και μια βροχή μού πνίγει το θυμό
Με άδεια χέρια γυρίζω στον κόσμο
Με τ' όνειρο  που έσβησε η ζωή

Μα αν μ' αγαπούσες λίγο
Θα ήταν πιο μικρή η καταστροφή
Πόσο κοστίζει να είσαι νέος
Κι ελεύθερος με αναστολή;

Ποίηση: Κωνσταντίνος Βήτα

[ Στέρεο Νόβα, Βιταμίνα τεκ 1997]

Υ.Γ. Φωτογραφία από musicpaper.gr