Emily Dickinson

[1242]

Για ν' αποδράσουν απ' τη μνήμη
Θα πετούσανε πολλοί από εμάς
Αν είχαμε Φτερά
Με πιο αργούς ρυθμούς εξοικιωμένα
Έκπληκτα τα πουλιά θα παρακολουθούσαν
Την έντρομη Καρότσα
Ανθρώπων που δραπέτευσαν
Απ' τον ανθρώπων νού



[ 1563]

Με την συνήθη αντίληψη και τα Μισάλογα
Η ανθρώπινη καρδιά δεν αφουγκράζεται
Τίποτα-
Κι αυτό το "Τίποτα" είναι η δύναμη
Που ανανεώνει τον κόσμο-

[1765]

Όλα όσα υπάρχουν είναι Αγάπη,
Αυτό μόνο γνωρίζουμε γι' αυτήν
Και αρκεί, έπρεπε να ' ναι το φορτίο
Ανάλογο με την υποδοχή.

[1095]

Γι' αυτόν που τα Πρωινά μετρούν για Νύχτες,
Τι πρέπει να ' ναι - τα Μεσάνυχτα!

Μετάφραση : Έλλη Συναδινού

[ Emily Dickinson, Το ανεξάντλητα σημαινον, Ιδεόγραμμα]