Σαν πλάσμα των ονείρων μου που ήταν ήρθε και
στάθηκε μπροστά μου ακόμα μια φορά
Αυτός ο
Διαπραγματευτής
Των υδάτων των πουλιών των θεών των ουρανών
Γύρισε πάλι κοντά μου η μητέρα μου η νύχτα, φώναξε
Το βλέμμα του μόλις που με κρατούσε στη ζωή
Ο θάνατος δεν είναι παρά ένα υπερβόρειο χαμόγελο
Είπε
Κι έγινε νύχτα
[ Μαρία Σερβάκη, Ο Οδοιπόρος, Εκάτη]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου