Ομνύει κάθε τόσο
ν’ αρχίσει πιο καλή ζωή.
Aλλ’ όταν έλθ’ η
νύχτα με
τες δικές της συμβουλές,
με τους συμβιβασμούς
της, και με τες υποσχέσεις της·
αλλ’ όταν έλθ’ η
νύχτα με
την δική της δύναμι
του σώματος που θέλει
και ζητεί, στην ίδια
μοιραία χαρά, χαμένος,
ξαναπηαίνει.
(Κ. Καβάφης: Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου