Γιάννης Δούκας

Μονόδρομοι

           *Στον Bernard Knox

 Ζούσαν την εποχή των μονοδρόμων
 κι έτσι, νομίζω, το ' χανε συλλάβει :
 άσπρο και μαύρο, αφεντικά και σκλάβοι,
 αυτός είναι ο καιρός, αυτός ο γνώμων

 που δίνει στην κοινή μορφή το σχήμα
  της ένωσης και την αυτονομία
 στη στράτευση. Απ' την προϊστορία
 υψώνεται σαν πλάσμα, σώμα, κύμα

 που αίμα κυλά, πηγάζει απ' το αίμα
 εδώ , μέσα στο μάτι του Λονδίνου.
 Αλήθεια και γλυπτό τους μνήμα γίνου:
 πως τελικά η θέση είναι το θέμα,

 η θέση στο βαθύτατα επείγον,
 και είναι πάντα υπόθεση των λίγων.

[ Το σύνδρομο Σταντάλ , πόλις,
2013]

* Διακεκριμένος Άγγλος κλασικός φιλόλογος(1914-2010)
   Σε νεαρή ηλικία εντάχθηκε στις Διεθνείς Ταξιαρχίες και
   πολέμησε στον Ισπανικό Εμφύλιο. Στις Η.Π.Α. του μακαρθισμού
   η δράση αυτή του "εξασφάλισε" τον χαρακτηρισμό του
   " πρώιμου αντιφασίστα" ( premature antifascist), που αποτελούσε
   συνώνυμο του υπόπτου ως κομμουνιστή.

Ζούσαν την εποχή των μονοδρόμων
κι έτσι, νομίζω, το ’χανε συλλάβει:
άσπρο και μαύρο, αφεντικά και σκλάβοι,
αυτός είναι ο καιρός, αυτός ο γνώμων
που δίνει στην κοινή μορφή το σχήμα
της ένωσης και την αυτονομία
στη στράτευση. Απ’ την προϊστορία
υψώνεται σαν πλάσμα, σώμα, κύμα
που αίμα κυλά, πηγάζει απ’ το αίμα
εδώ, μέσα στο Μάτι του Λονδίνου.
Αλήθεια και γλυπτό τους μνήμα γίνου:
πως τελικά η θέση είναι το θέμα,
η θέση στο βαθύτατα επείγον,
και είναι πάντα υπόθεση των λίγων.
- See more at: https://left.gr/news/damazontas-ta-keimena#sthash.JD8a6kke.dpuf

Ζούσαν την εποχή των μονοδρόμων
κι έτσι, νομίζω, το ’χανε συλλάβει:
άσπρο και μαύρο, αφεντικά και σκλάβοι,
αυτός είναι ο καιρός, αυτός ο γνώμων
που δίνει στην κοινή μορφή το σχήμα
της ένωσης και την αυτονομία
στη στράτευση. Απ’ την προϊστορία
υψώνεται σαν πλάσμα, σώμα, κύμα
που αίμα κυλά, πηγάζει απ’ το αίμα
εδώ, μέσα στο Μάτι του Λονδίνου.
Αλήθεια και γλυπτό τους μνήμα γίνου:
πως τελικά η θέση είναι το θέμα,
η θέση στο βαθύτατα επείγον,
και είναι πάντα υπόθεση των λίγων.
- See more at: https://left.gr/news/damazontas-ta-keimena#sthash.JD8a6kke.dpuf

Ζούσαν την εποχή των μονοδρόμων
κι έτσι, νομίζω, το ’χανε συλλάβει:
άσπρο και μαύρο, αφεντικά και σκλάβοι,
αυτός είναι ο καιρός, αυτός ο γνώμων
που δίνει στην κοινή μορφή το σχήμα
της ένωσης και την αυτονομία
στη στράτευση. Απ’ την προϊστορία
υψώνεται σαν πλάσμα, σώμα, κύμα
που αίμα κυλά, πηγάζει απ’ το αίμα
εδώ, μέσα στο Μάτι του Λονδίνου.
Αλήθεια και γλυπτό τους μνήμα γίνου:
πως τελικά η θέση είναι το θέμα,
η θέση στο βαθύτατα επείγον,
και είναι πάντα υπόθεση των λίγων.
- See more at: https://left.gr/news/damazontas-ta-keimena#sthash.JD8a6kke.dpuf