Γιώργης Μανουσάκης

ΟΙ ΜΕΣΑ ΦΩΝΕΣ

Απ' όταν άρχισαν οι θόρυβοι
κι οι φωνές των ανθρώπων
να γίνονται μουντοί
σα να τους τύλιγε βαμπάκι
ξύπνησαν μέσα της οι άλλες
οι άγνωστες ως τότε φωνές.
Κι όσο οι παλιοί ήχοι σιγάνευαν
τόσο οι καινούριοι ακούγονταν
πιο καθαροί.

    Έτσι άρχισε
να μακραίνει απ ' τα παιδιά της
κι από τα εγγόνια, που μ' άσκημους
μορφασμούς, με φλέβες φουσκωμένες
απ' της φωνής τους την ένταση
προσπαθούν να τη μπάσουν ξανά
στη δίνη των νιτερέσων τους.

Αρνιέται επίμονα τ' ακουστικά
που της προτείνουν. Προτιμά
τις μέσα της ήρεμες φωνές,
Συνεννοείται καλύτερα
μαζί τους.  Ο κόσμος όλος έγινε
πιο πράος, πιο ειρηνικός
χωρίς εξάψεις και ίριδες.

***********

Η φωνή σου είναι μιά μουσική.
Με παρασύρουν οι τόνοι της
κάθομαι και παρακολουθώ πως ανεβαίνουνε
και κατεβαίνουν, το μελωδικό κουδούνισμα
κάποιου συμφώνου που απόμεινε
πίσω από τη σειρά των λόγων
και ηχεί μόνο του τόσο γλυκά
σαν καμπανούλα από κρύσταλλο.

Με ρωτάς κάτι και τα χάνω*
δεν άκουγα τι έλεγες.
Μεθούσα με τη μουσική της φωνής σου.

[ Γιώργης Μανουσάκης, Χώροι Αναπνοής, εκδ. Πρόσπερος]