Χριστόφορος Λιοντάκης

ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δίχως γλώσσα, μόνο τα χέρια και τα μάτια
στο άσυλο του πλήθους το πρόσωπό του ανθεί.
Στην πλαστική σακούλα ένα λευκό μπλουζάκι
λερωμένο, τα αθλητικά πλυμένα και περπατά
με της φιλανθρωπίας τα παλιομοδίτικα.
Κάτι χαρτιά μάλλον σε τίποτα δε χρησιμεύουν.
Με ένα κομμάτι πίτα κερασμένη, χαμογελά.
Το νάϊλον στα χέρια του δεν τρίζει, στα γόνατά του
το γυαλιστερό γίνεται λαμπερό - ένα ταμείο γαλήνης.

Η πολιτική γεωγραφία με ρωγμές
κι η διαλεκτική τρεκλίζει.



****************


Στο άνυδρο η αλήθεια τρεμοπαίζει.
Στο θέρος, που δε λέει να τελειώσει
αργά, όπως κυλά το μέλι
η πραγματικότητα λογογοδοτεί στο χρόνο
και  της ψυχής οι μώλωπες
κρυμμένοι μ' επιμέλεια τόσον καιρό
ανάγλυφα προβάλλουν

[ Χριστόφορος Λιοντάκης, Με το φως, εκδ. Καστανιώτη]