Ομάρ Καγιάμ

ΡΟΥΜΠΑΓΙΑΤ


Είν' η Ζωή παράξενο που φεύγει καραβάνι.
Που της θερίζει τη χαρά της Μοίρας το δρεπάνι.
Πες μου, γιατί να θλίβεστε και συλλογιέστε τ' Αύριο ;
Κέρνα μας, κέρνα κεραστή, κι η Νύχτα μας προκάνει.

                      ***

Ω έρωτα να 'ταν βολετό να γίνει όπως το νιώθω
Του κόσμου το σχεδίασμα να σπάσω μ' ένα γρόθο
Και να το παίρναμε ύστερα εγώ και συ στη Μοίρα.
Να μας το πλάσει αρμονιστά με της καρδιάς τον πόθο.

                      ***

Φίλοι μου, σαν θα βρίσκεστε σε γλέντι ή πανηγύρι,
Κι έρθ' η Χαρά με το κρασί που το χορό θα σύρει,
Μην το ξεχνάτε μια φορά παρέα σας πως ήμουν.
Σαν θα ' ρθει ο γύρος μου...στη Γη αδειάστ' ένα ποτήρι.


Μετάφραση: Παύλος  Γνευτός

[ ΟΜΑΡ ΚΑΓΙΑΜ, ΡΟΥΜΠΑΓΙΑΤ, ΕΚΔ. ΕΡΑΤΩ]